#1 - Ik heb de keuze gemaakt: ik ben ingestapt!

In deze blog ontmoeten jullie Annemiek. Zij heeft onlangs JA! gezegd om zichzelf te laten uitdagen in The Challenge Club. Deze keuze heeft direct al veel betekent voor haar. Ze neemt je mee in de beslissing en de beweging die ontstaan is. Komend jaar kun je haar reis door zichzelf en de wereld volgen. Enjoy!

Een paar weken geleden maakte ik één keuze en vanaf toen is alles veranderd. Ik kan het nog steeds bijna niet geloven, maar neem jullie graag mee als levende bewijs van de kracht van keuze.

Mijn naam is Annemiek, ik ben 25 jaar en kom uit een klein dorpje in Groningen. Ik sta op het punt om de reis van mijn leven te gaan maken, onder andere doordat ik de Challenge Ready, set, GO heb gevolgd. In die challenge voelde ik dat het tijd was om afscheid te nemen van dingen die me tegenhielden om mijn missie vol te gaan ontdekken en leven.

Laat me je eerst even mee terug nemen in hoe deze beslissing tot stand is gekomen. Daarvoor duik ik meteen met jullie de diepte in en ga ik terug naar toen ik vijftien was. Angst en depressie zijn sinds deze leeftijd een groot onderdeel van mijn leven geweest.

Tien jaar lang ging ik van therapeut naar psycholoog, van workshop naar sessie. Mijn eerste angstaanvallen heb ik ervaren toen ik in mijn examenjaar van de middelbare school zat. Dit leidde tot mijn eerste depressie op jonge leeftijd. Nu kan ik er helder op terug kijken, maar toen wist ik niet wat mij overkwam. Ik voelde mij alleen en onbegrepen. Nu ik op al deze jaren terug kijk zie ik een overduidelijk patroon; zodra ik het gevoel heb dat ik geen keuzevrijheid meer heb, loop ik vast.

Keuzevrijheid.

Wat is dat eigenlijk? Het antwoord op deze vraag is misschien anders voor iedereen. Voor mij betekent het het volgende; ‘’ik voel de vrijheid om te luisteren naar mijn behoeftes en wensen om vanuit daar gerichte stappen te zetten."

Dit zit hem al in kleine dingen. Zo spreek ik graag ''onder voorbehoud'' met mensen af. Dit betekent dat ik de ruimte krijg om op de dag zelf te checken of die afspraak nog steeds uitkomt. We lijken het normaal te vinden om altijd een volle agenda te hebben en ver van te voren met afspraken te maken. Mij geeft dat een opgesloten gevoel.

Hoe kan ik zo ver van te voren weten waar ik in dat moment sta en behoefte aan heb? Heb ik de ruimte om met iemand af te spreken? Of heb ik het nodig om even mijn eigen ding te doen? Door die ruimte te nemen in de manier waarop ik afspreek, kies ik altijd voor mezelf. Dit heb ik echt moeten leren. Voorheen vond ik dit heel moeilijk omdat ik altijd in dienst van de ander stond. Dit heeft vaak geleid tot angstaanvallen, doordat ik over mijn eigen grens ging. Ik ging naar afspraken en events die eigenlijk te veel waren en ik deed hard mijn best om te doen wat iedereen zo makkelijk leek af te gaan.

Op die momenten heb ik het gevoel dat ik vast zit in de situatie. Ik wil kiezen voor mijzelf, maar durf het niet goed of heb niet eens door dat ik de mogelijkheid heb om deze keuze te maken. En dus kies ik niet en blijf ik staan. Vast. Verstijfd. Ik hield dit lange periodes vol, wat er dan toe leidde dat ik mij steeds depressiever begon te voelen. Het licht in mij werd langzaam gedoofd. Ik deed wat er van mij gevraagd werd, omdat ik dacht dat het zo hoorde. Dat het moest. Maar ik voelde er niks meer bij. Ik stompte mijn gevoel af om mee te kunnen gaan in de verwachte stroom.

Zo heb ik mij ook lang gevoeld in mijn studie en mijn werk. Want je moet wel een studie volgen toch? En je kan niet zonder werk, want je moet jezelf wel kunnen onderhouden. Dus ook ik moet dat kunnen! Ook in mijn relaties kwam dit terug. Ik vond: nu ik de keuze heb gemaakt om bij deze persoon te zijn, moet ik het laten werken. Ik trok alle verantwoordelijkheid naar mij.

De kracht van keuze

De kracht van keuze heeft me vaak tegen gewerkt. Ik geloofde dat wanneer ik koos voor iets dat ik koste wat het kost loyaal moest zijn aan die keuze. Ik zag daardoor geen andere mogelijke wegen en wist niet (meer) hoe mijn eigen stem klonk. Ik voelde alleen maar angst. Er waren periodes dat ik dagelijks angstaanvallen had.

Totdat ik volledig tot stilstand kwam.

Op mijn negentiende kwam ik voor het eerst, 9 maanden lang, thuis te zitten. Geen werk, geen studie, geen activiteiten. Opgebrand en depressief. Ik ging in die tijd twee keer in de week naar de psycholoog. En uiteindelijk vond ik altijd ergens weer mijn licht terug, mijn enorme levenslust die er altijd voor zorgt dat ik nieuwe wegen vind om het weer vol te houden. Ik probeerde van alles. Verschillende soorten werk. Verschillende studies. En elke keer ging ik er weer 100% voor. Maar ik bleef maar terugvallen in angst en depressie. Soms snel, soms na een langere periode.

Tot ik begin februari van dit jaar ik weer met de zoveelste burn-out thuis kwam te zitten. Ik had voor het eerst die ene gedachte. Als ik er aan terug denk raakt het me. Ik ging het nog één laatste keer proberen of ik stopte er mee.

Ik houd veel van het leven. Van de mensen om mij heen. Van het avontuur. De natuur. Ik hou van dit leven. Dus de keuze was duidelijk; ik koos ervoor om alles wat ik nog in me had te stoppen in een nieuw pad; regressietherapie. In deze therapie ontdekte ik, samen met de therapeute, dat mijn eigen energie ver, ver weggestopt in mijn lichaam zat. Ergens onderin mijn buik. En de rest van mijn lichaam was onderdrukt door energieën van anderen. Ik had ze allemaal in mij opgezogen en droeg ze met mij mee. Ik stond volledig open en alles en iedereen denderde bij mij naar binnen. In deze therapie heb ik ruimte mogen maken voor mijn eigen energie. Ik leerde mijn eigen stem weer kennen en naar haar luisteren.

Dankzij meditaties, yoga en ademwerk kreeg ik letterlijk nieuwe ruimte in mijn lichaam. Dit voelde heel goed. Ik had eindelijk weer mijn eigen energie terug!

Met die nieuwe energie wilde ik keuzes maken die me zouden helpen om in mijn eigen energie te blijven. Wilde ik een leven creëren die resoneert met mijn eigen stem. Ik werd opnieuw angstig bij de gedachte als ik dacht aan mijn toekomst en met name aan werk. Wat moet ik doen? Wat past bij mij? Waarom ben ik hier?

Alsof het zo moest zijn..

Na al mijn harde werk, het niet opgeven, vallen en opstaan en mezelf vragen blijven stellen, moet er op dit moment wel iemand mee geluisterd hebben, want ik kwam tijdens het scrollen op een ‘’Purpose Test’’ tegen in mijn advertenties op Instagram. Heel eerlijk, normaal scroll ik snel langs advertenties en ook het woord Purpose raakt mij niet, maar nu was ik nieuwsgierig en wilde ik ontdekken of ik iets kon leren over mijn purpose. De test beloofde namelijk in een paar minuten al antwoorden te geven en ik was aardig wanhopig. Little did I know dat dit ging leiden tot héél véél mooie dingen.

Nadat ik de test in had gevuld bleef ik verschillende mailtjes ontvangen van de zogeheten ‘’Challenge Club’’ die de Purpose Test gemaakt hebben. Ik betrapte mezelf erop dat ik de mailtjes bleef lezen en ik dat ik geïnspireerd werd door wat ik las. De vragen die ze stelden, de statements die ze maakten en de kennis die ze deelden.

Hoe interessant ik de mails ook vond, ik had mezelf overtuigd dat ik nooit kon instappen. Want geld, want het is vast niet zuiver, want ze gaan me vast een bepaalde richting in sturen en meer van dit soort beperkende gedachten vulden mijn gedachten. En toch was daar de dag dat ik een intake in heb gepland. Na 15 minuten wist ik het al zeker: hier wil ik onderdeel van zijn!

Een nieuw begin

Ik voelde ja, ja en nog eens ja! Mijn vuur begon te branden. Diezelfde dag maakte ik weer een krachtige keuze en werd ik een member van de Challenge Club. De volgende dag kon ik beginnen met de eerste challenge; ‘’Ready, set, go.’’ Waarbij je een richting geeft aan een visie, droom of wens en die omzet naar een helder doel. Ik leerde werken met doelstellingen op een hele nieuwe manier en zette me open voor ongekende resultaten, want dat is wat ik volgens Alex mag verwachten. Ik ervaarde hoe het is om mezelf in beweging te zetten en in flow te creëren, met een duidelijke stip, maar zonder plan. Ik voelde dat ik de keuze had om te bepalen hoe ik mijn maand vorm zou geven en voor het eerst ontdekte ik hoe de kracht van keuze vóór mij kan werken in plaats van dat deze kracht mij vast zet.

Mijn keuze was dat ik aan het einde van de maand meer vrijheid wilde ervaren in mijn werkende leven. Op dat moment wist ik nog niet dat dit effect zou hebben op letterlijk elk vlak in mijn leven. Dat kwam omdat ik in de Challenge Club werd uitdaagt om te kiezen voor een ervaringsveld: "het gaat niet om het doel, maar om de weg er naar toe dus welke ervaring wil je dat het behalen van dit doel jou geeft?´´ Ik koos ervoor dat ik wilde kunnen ontvangen en met die keuze voelde ik hoe ik me open zette voor de kansen die zich voordoen. Vanaf het moment dat ik de keuze heb gemaakt om het nog één keer te proberen, gingen er heel veel deuren voor mij open. Het begon allemaal bij mijn regressietherapie en het leidde uiteindelijk tot de volgende stappen:

• Na drie weken heb ik mijn baan op gezegd. Een baan wat ik met veel liefde deed maar waar ik nooit echt een gevoel van voldoening uit haalde. Evenals alle banen en studies die ik daarvoor heb gedaan. Ik ontdekte langzaam dat ik het grote deel van de keuzes die ik maakte, maakte vanuit de verwachtingen van anderen, de maatschappij, mijn familie, mijn partner en de verwachtingen van mezelf. De verwachting om te streven naar het perfecte ‘’huisje, boompje, beestje’’ plaatje.

• Ik ga voor onbepaalde tijd op reis! Ik kocht een vliegticket, pakte mijn spullen in en ik ben klaar om dit avontuur aan te gaan. Iets waar ik al heel lang van droom.

• Ik eindigde mijn relatie. Dat gaat gepaard met heel veel rouw, om wie ik was en wat daarbij hoorde. Maar ook rouw om dat wat ik voor ogen had “niet is gelukt”. Ik voelde dat het goed is om elkaar in liefde los te laten.

Het gevoel dat de overhand neemt is dankbaarheid. Want ook al is het nu even zwaar en doet het pijn, ik ben dankbaar dat ik met heel veel nieuwe kennis op zak en de mooiste mensen in mijn cirkel, een nieuwe fase in mag gaan.

Dit hele proces is onderdeel van mijn instap in The Challenge Club. En dat voelt onwijs krachtig! Ik ben niet alleen. In de online sessies werd ik gemotiveerd om in mijn nieuwe energie te gaan staan. Ik heb tools gekregen hoe ik een structuur aan kan brengen in dat wat nog groots en eng voelt. En nu, zes weken later, voel ik mij een totaal ander mens.

Getransformeerd, krachtig, gehoord en gezien.

Ik ging van; geen zin om op te staan in de ochtend, een doelloos gevoel en geen motivatie, naar; springend uit bed om te kijken wat de dag nu weer gaat brengen. Dat gevoel is onbetaalbaar! Sinds ik de keuze heb gemaakt, heb ik voor het eerst ooit geen angstaanvallen meer ervaren en dit is mijn grootste win op dit moment. Daarbij weet ik nu wat de angstaanvallen mij al die tijd hebben proberen te vertellen:

Luister naar je eigen stem!

Ik ben er klaar voor om te luisteren wat mijn stem mij allemaal gaat vertellen. En ik kan niet wachten om dit met jullie te gaan delen.

Ahó!

Liefs,

Annemiek